 Angst voelen is een prima bezigheid. Het is een vooroordeel wat er voor in de weg kan staan. Maak het maar niet bespreekbaar. Menig heeft er een mening over. Wat nu precies een vooroordeel kan zijn. Nee, in plaats van kun je bedanken en de tijd gebruiken om te voelen. Als dit gek klinkt, kan dat kloppen. Zo dacht ik vroeger ook. Tot ik het te gek vond worden. Passief de puls van het hart aanschouwen. Kijken of, en hoe het op gaat laaien. Al is het subtiel, dan is het ook prima. Face your fears, zeg maar. Hoe erg kan het zijn? Naast de sensatie als sensatie te zien. Een genot. Wat van het erge een detail maakt. Geniet van je lichaam. Het is er op zo'n moment. In het hier nu. Vragend om aandacht. Om alles opzij te zetten en het beestje te verzorgen. Als we een druk leven hebben kan dit in weg staan. Waar je zelf achter hebt te komen. Ik had er ooit geen oor naar, angst. Ik drukte het weg met drugs, geloof en what not. Door tijd te vullen met doelen, niet tevreden met hoe het is. In de waan van een zelfbeeld. Wat niet genoeg was zoals het is. Al is zo'n beeld niet noodzakelijk om te leven. Wat nu anders is. Met zeeën van ruimte en tijd afwezig, wandelt het de dag door. Niet op iets uit. Gewoon, in mijn sas. In een flow. Wat anders is, dan je zult verwachten. Eerst laat je symbolisch de trappers los van de fiets waarop je van A naar B ging. Om er vervolgens achter te komen dat het zo saai niet is. In tegenstelling. In de jaren vol drukte had ik het minder aangenaam en was er eerder een saai moment, dan wanneer je grondig onderzoekt waar dit allemaal vandaan komt. Waarom ik bezig zal willen met een of ander zelf en dus de extra's: van een sociaal leven, ambitie en vreugde tot ontevredenheid, depressie en in dit geval angst. Niet in de zin van het doorvoelen ervan, maar het geloof er in. Dat het van mij is en iets over me zegt. In het begin kan het wennen zijn, maar hak de associaties door. Ontdoe je aan gehechtheden. Stel vragen of doorzie de verhaaltjes, welke opkomen. Berust er anders in een welke voldoet. Zoals de angst voor de dood, versus tig andere ideetjes. Welke anders gepaard gaan met thema's en personen die er niet zijn. Plus jou. Jij, die als gedachte de boel kan bedriegen. Of jij, als gedachte. Niet meer, niet minder. Een verschijning. Niet de realiteit. Een mening. Gek genoeg kan het te gek voelen als de nodige afstand er is, tot hoe de massa er over denkt. Wanneer er ruimte is om diep te gaan met jezelf. Niet bang om diep te blijven. Bereid om eindeloos dieper te gaan. Zonder de neiging terug te moeten naar de kudde. Waar angst onbespreekbaar kan zijn. Draai het roer om en voel de emotie. Wat een slechte naam heeft gekregen. Een taboe beslaat. Een oordeel krijgt. Vandaar dat een mening zo makkelijk is, versus het geduld om deze opzij te zetten. Om het hart met twee handen vast te pakken. Zo de pomp te voelen, welke angst verspreidt. Ligt angst over je lichaam bezaait? Is het erg? Keer het eens om. Wees dankbaar. Het maakt niet uit waar het vandaan komt. Als je nog in die fase zit, geef een ander dan eens flink de schuld. Als het lukt jezelf of iets. Dit is namelijk zo'n beetje norm onder de bevolking. Schuld toekennen en verantwoordelijkheid zien in dingen, die er niet zijn. Doe het en doe het goed. Des te eerder dat je achter je oor kan krabben van, 'waar ben ik mee bezig? Hoezo ben ik, iets of een ander verantwoordelijk voor mijn gevoel, waar toch al geen controle over is? Wie ben ik eigenlijk om er mee bezig te zijn, als er zich nu een gevoel aandient?' Hoe lang wil je in de rook wapperen, van de emotie welke eronder brand? Je kunt je handen ook warmen aan het vuur. Ontdek het gevoel, in plaats van er een verhaal van te maken. Angst voelen is een prima bezigheid. |